Verslag week 7

4 november

wk7Verslag 4 november.


Deze week waren er 15 deelnemers in
Mook:
10 die gelopen zijn vanuit de Tuinkamer en 5 die gelopen hebben vanuit WOZOCO.

De laatste keer in deze setting, het was weer heerlijk buiten, de zon scheen en iedereen was blij om elkaar nog even te kunnen zien, afspraken te maken voor de twee komende weken en natuurlijk om te wandelen.

Volgende week (11 november) komen de studenten en vrijwilligers om 9.45 uur naar de tuinkamer en gaan een op een met de deelnemers wandelen.

In Molenhoek waren er vier lopers die een heerlijke route hebben gelopen met Suzanne en Anouk. Na afloop hebben we ook afspraken gemaakt over het een op een lopen en beloofd om iedere week te bellen naar de deelnemers.

Voor Middelaar heb ik volgende week woensdag een afspraak om te overleggen over de activiteiten die we daar willen gaan ontplooien.

 

Ontmoetroute 4 november 2020
Sinds mei van dit jaar ben ik vrijwilliger geworden in het project “de ontmoetroute” op
verzoek van Marian Schijf. Wat het precies inhield wist ik toen nog niet. Ik ben begonnen
met een aantal dames die zelfstandig wonen in de Mookerhof en een dame die op de
Amaliahof een senioren woning heeft.
We zijn begonnen in de coronatijd met gymmen op dinsdagmiddag en vrijdagmiddag lekker
buiten. En in en na de vakantie is daar de ontmoetroute bijgekomen.

Ik ben iedere woensdagochtend als eerste aanwezig en zet dan alvast koffie en thee en dan
wordt de tuinkamer van de Mookerhof lekker een soort van huiskamer door de verse
koffielucht. Helaas door de berichtgeving van de heer Rutten was dit voorlopig voor twee
weken de laatste ochtend mét een kopje koffie.
Het is altijd heel gezellig om de wandeling zo te beginnen met koffie en/of een kopje
thee. Ik loop altijd de korte route met Marie, Dien, Nel Weijers en vaak ook Mieke (de
rustige lopers).

Wij lopen dan van de Mookerhof tot achter de kerk. Daar staan een paar bankjes waar wij op
kunnen zitten en dan genieten van een soort van vakantiegevoel vanwege het mooie uitzicht
over de rivier.

Toen wij daar afgelopen woensdag aan kwamen lopen zagen wij een enorme vlucht van
eenden (misschien waren het wel ganzen, vanwege het geluid) die vlogen over. En terwijl wij
daarnaar keken bedachten zij zich. Zij draaiden zich om en streken neer op weide aan de
overkant van de rivier en gingen net als wij uitrusten en genieten van de zon. Zij hadden
elkaar net zoveel te vertellen als wij.

Nadat wij uitgerust waren werd er voorgesteld om niet terug te gaan maar links af te slaan
en dan kom je uiteindelijk uit in de Kerkstraat. Misschien was dit een beetje te hoog
gegrepen maar wij lieten ons niet kisten en zijn rustig door gelopen. Onderweg vertelden
Diny dat zij vroeger wel in de rivier hadden gezwommen naar de overkant en dat werd door
haar ouders niet in dank afgenomen. En dat haar vader een roeiboot had en daar ging hij
mee vissen aan de overkant van de rivier. Diny wilde dat ook doen met een vriendinnetje en
niet te geloven maar waar. Zij heeft een paling gevangen. En zij maar roepen naar haar
vader. Haar vader riep terug hoe zij de paling vast moest houden maar dat lukte haar niet.
En toen is haar vader heel hard terug geroeid om de paling van haar over te nemen.

Als we links af een stukje omhooggelopen zijn hebben wij even een rust pauze nodig.
Gelukkig hebben Marie, Diny en Nel een rollator waar zij op kunnen zitten zoveel mogelijk in
de zon. Marie en Diny (twee zussen) zijn geboren en getogen in Mook en Nel woont er al
heel lang. Terwijl wij even uitrusten komen er twee dames voorbij die zij al enige tijd niet
meer gezien hebben en raken daarmee heel genoeglijk in gesprek en er worden zelfs
afspraken gemaakt om op visite te komen. En Marie raakt in gesprek met de bewoonster van
het huis waar zij op de stoep met haar rollator zit. Gezellig die mevrouw kende zij ook nog
van vroeger.

Nadat wij weer zijn gaan wandelen liet Marie het huis zien waar zij en haar broers en zuster
zijn opgegroeid. Zij wees mij een huis aan waar vroeger een fournituren winkel had gezeten.
En een stukje verder wees zij het huis aan waar zij 92 jaar geleden is geboren. En toen wij bij
de Plataan weer even uitrusten in de zon vertelden zij dat daar vroeger het Patrimonium (ik
weet niet of ik dit goed schrijf) was. Daar hebben zij vroeger toneel gespeeld. In de winter
was het daar natuurlijk koud. En er werd afgesproken dat iedere week om de beurt iemand
een zak hout meenam om de potkachel te stoken en dan kregen zij één kolenkit kolen erbij
en zo konden zij zonder te verkleumen toch toneelspelen.

Ook vertelden zij dat er nog kermis gevierd werd. Niet zoals de kermis van nu. Dit was een
gelegenheid waar je verkering kon krijgen en die kermis werd op maandagochtend geopend
met dansen. Nou als het kon dan wilde je wel heel graag voor die gelegenheid een nieuwe
jurk. En zo is het gebeurd dat Marie bij haar vader geld had gevraagd voor een nieuwe jurk.
Zowaar haar vader geeft haar geld onder éen voorwaarde dat zij op de terugweg een warme
appelbol voor hem zou meenemen. Marie vindt haar jurk die zij heel graag wilde kopen, zo
mooi was ie. Helaas heeft zij die moeten laten hangen en voor een andere moeten kiezen
anders kon zij geen warme appelbol voor haar vader mee terug nemen.

Wat een heerlijke ochtend hebben wij met zijn vieren gehad. Een echte ontmoet route met
de mensen die wij onderweg zijn tegen gekomen en prachtige verhalen waar ik geen weet
van had over mooie vervlogen tijden. En omdat het zulk lekker weer is hebben wij nog met
de andere wandelaars buiten op het plein een kop koffie gedronken in de zon met elkaar.

Ik hoop dat wij met elkaar nog veel van dit soort ochtenden mogen beleven.

Marion van Pagée, vrijwilligster van “de ontmoetroute”

Terug naar overzicht verslagen Ontmoetroute